در مورد فرمانیه-معزی- پلاک شش

آنچه بود و آنچه هست: ما در دوران تخریب و بازسازی و نوسازی زندگی می کنیم، دورانی که در آن تاریخ پاک شده و از نو نوشته می شود. بناها فرو می ریزند و نو جایگزین کهنه می شود. در این میان آنچه جان سالم به در برده، نشانی می شود از آنچه بوده است. نشانی از ثبت دوران، نشانی از توصیف زمان. آنچه تجربۀ زیسته من را با تجربۀ نسل های پیشین من گره می زند. احساسی در من پدید می آورد از جنس تعلق. متعلق بودن به چیزی دیرینه و مستدام. گذشته ای که حضور اکنون من را می سازد. «آنچه بود و آنچه هست.» این آثار لحظاتی هستند از ثیت یک تجربه، تجربۀ بودن در آن لحظه. دیری نمی پاید که اینها نیز به تاریخ خواهند پیوست.